Η επικοινωνία στην επιστήμη, παρουσιάζεται ως μια πανανθρώπινη ανάγκη, ως ένα χαρακτηριστικό της κοινωνικής φύσης του ατόμου, απαραίτητο συστατικό στην ιστορία της εξέλιξής του. Στις μορφές επικοινωνίας, συγκαταλέγεται και η τέχνη του θεάτρου, όπου επισημαίνουμε την ανάγκη για επικοινωνία ως μια ανάγκη που δε συνδέεται μόνο με την κοινωνική συμπεριφορά του ατόμου αλλά και με τη φυσική ανάγκη του για εξέλιξη και επιβίωση.
Το θέατρο αποτελεί σημαντικό παιδαγωγικό εργαλείο, με την έννοια ότι το θέατρο βιώνεται και προσεγγίζεται μέσα από την συλλογική συμμετοχή, ενώ παράλληλα βάζει σε λειτουργία όλες τις σωματικές, ψυχικές, νοητικές και πνευματικές δυνάμεις, και επιδρά στον ψυχισμό, τα συναισθήματα, την προσωπική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη του ατόμου.
Το θέατρο και οι διάφορες τεχνικές που εφαρμόζουμε είναι βασισμένες στην παιδαγωγική και κωμική προσέγγιση, της σχολής του Jacques Lecoq, και είναι σε θέση να αποτελέσουν ένα ισχυρό μέσο συμπληρωματικής θεραπευτικής αγωγής.
Στόχος της όλης διαδικασίας είναι τα άτομα με ειδικές ανάγκες να προσεγγίσουν βιωματικά διάφορες θεατρικές τεχνικές και διαδικασίες (ασκήσεις προετοιμασίας, σωματικής έκφρασης, φαντασίας, δημιουργικότητας, παιχνίδια ρόλων, συμβολικής χρήσης φωνής επικοινωνίας – συνεργασίας, έκθεσης σε κοινό κ.ά.) όλα αυτά επιδρούν στα σώματα των παιδιών, που το μετατρέπουν, το ερμηνεύουν,το εκφράζουν το καθένα με το δικό του τρόπο, και κατ΄ επέκταση τα βοηθάει να συμμετέχουν ενεργά σε μια δημιουργική κατανόηση του εαυτού, αλλά και του κόσμου.
Συνεπώς ο ρόλος του θεάτρου είναι ουσιαστικός, καθώς μαθαίνει στα άτομα με ειδικές ανάγκες να εκφράζονται, να επικοινωνούν, να παρατηρούν, να ερευνούν, να αντιλαμβάνονται, ενώ παράλληλα μπορούν να βρουν μέσα στην ομάδα ασφάλεια και υποστήριξη.
Ελένη Αλβέρτου Πιπέρη
Σκηνοθέτης, Ειδική κινησιοθεραπεύτρια.
